Artykuły

W artykule Normandia – Wikingowie i camembert pisaliśmy, jak król Karol Prostak poradził sobie z Wikingami – dał im pracę. Stali się Normanami i od tej pory łupili już inne narody.

Dokąd wyskoczyli najpierw? Daleko nie mieli...  Ale o tym już Rita Krawczyk w swojej nowiutkiej książce pt. Historia cydru - Anglia:

NORMANOWIE

"Według wielu badaczy historia cydru w Anglii zaczęła się od najazdu Normanów w XI wieku. To wtedy cydr zyskał bardzo na popularności i był spożywany niemal w całej Anglii. Kim był ten barbarzyński lud, który uczynił z cydru swój trunek narodowy?

Normanowie przybyli z Północy, ze Skandynawii (byli potomkami Wikingów), i szybko zaczęli podbijać Europę (m.in. Francję, Wielką Brytanię, Włochy, a nawet Islandię). Na północy Francji stworzyli swoje księstwo – Normandię – i stąd zaatakowali Anglię. Mimo barbarzyńskiego pochodzenia Normanowie byli bardzo „frankijscy”, to znaczy nawrócili się na chrześcijaństwo i zasymilowali z Frankami. Ich kultura łączyła elementy tradycji północnej i południowej: Normanowie przejęli zwyczaj ucztowania oraz wypoczynku w ciągu dnia, czyli sjesty. Gotowanie urosło w ich kulturze do rangi sztuki, a wino i cydr odgrywały znaczącą rolę. Atak Normanów na Wyspy Brytyjskie nastąpił w 1066 roku. Najeźdźcy szybko przejęli klasztory i wprowadzili własne metody hodowli jabłek oraz produkcji cydru15. Napój ten traktowali na Wyspach jako zamiennik francuskiego wina, ponieważ zmiana klimatu, która nastąpiła w tym czasie, uniemożliwiła Normanom hodowlę winogron na południu Anglii; jabłoniami szybko zastąpili krzewy gronowe. Jabłka cydrowe zaś dobrze znosiły pogodę południowo-zachodniej Anglii oraz wpływ prądu zatokowego Golfstrom. Normanowie wprowadzili nowe odmiany jabłek: Pearmain (Old English Pearmain) i Costard. Pierwsze wzmianki o tych owocach pochodzą z roku 1204 oraz 1296. Do roku 1300 produkcja cydru była znana m.in. w księstwach: Buckinghamshire, Devon shire, Essex, Gloucestershire, Herefordshire, Worcestershire, Kent, Norfolk, Somerset, Suffolk, Surrey, Sussex i York shire. Z wieku na wiek adnotacji o sadach lub jabłkach było coraz więcej. Brytyjskie archiwa, m.in. The National Archives, notują prawie 300 informacji o sadach na ziemiach brytyjskich przed rokiem 1500. Najwcześniejsze wzmianki pochodzą z XII i XIII wieku (wymieniają sad w Hole of Parke w Devon – 1200 rok; dom w Gloucester z sadem i ogrodem – prawdopodobnie rok 1220 lub nawet 1180). Kilka uwag o sadach w rejonie Herefordshire pojawia się w XIII–XIV wieku (okazjonalnie w ewidencjach majątku dworskiego lub w spisach komorniczych); kilka odnosi się do sadów owocowych (ale nie jabłkowych) w Stafford (1498), Suffolk (1355), w Bristolu (1385) i Nottinghamshire (1414). Od XVI wieku jest coraz więcej zapisków o sadach (więcej zachowanych dokumentów, ale też więcej sadów). Należy pamiętać, że wtedy sady były nazywane ogrodami (i odwrotnie), lecz od XIV wieku widać już w dokumentach rozróżnienie („a garden and orchard”). Od czasów panowania Normanów i dynastii Plantagenetów produkcja cydru w klasztorach osiągnęła apogeum, dlatego zaczęto sprzedawać cydr. Od XIII wieku owoce pojawiły się w sprzedaży w miastach. Z roku na rok przybywało coraz więcej sadów, bo sadownictwo stało się opłacalne. Także dwór królewski inwestował w ogrody i sady. Pary królewskie (szczególnie te o korzeniach francuskich), jak na przykład Eleanora Prowansalska i Henryk III, zakładały sady w swoich posiadłościach i sprowadzały nowe odmiany owoców do Anglii."

 „Historię cydru” Rity Krawczyk kupicie tutaj: https://historiacydru.pl/produkt/historia-cydru-anglia/